Demonstratiedwang
Vrijheid en Dwang Verbazingwekkend nieuwsbericht vorige week, volgens Amnesty staat de vrijheid van demonstratie in Nederland onder druk. U heeft het waarschijnlijk nog niet gemerkt, wij ook niet. Op straat…
Verbazingwekkend nieuwsbericht vorige week, volgens Amnesty staat de vrijheid van demonstratie in Nederland onder druk. U heeft het waarschijnlijk nog niet gemerkt, wij ook niet. Op straat struikel je over een bonte verzameling vaak gemaskerde ‘helden,’ die de wereld aan het redden zijn. Ze doen dat door files op de A12 te veroorzaken, ‘racist’ tegen vierjarige peuters te schreeuwen bij een sinterklaasintocht, vrouwen bij een abortuskliniek lastig te vallen, te barbecueën in een moskee of de boel kort en klein te slaan op de UVA. Hier en daar wacht u een brandende hooibaal en bij de vierdaagse selecteert de burgerwacht bij wijze van ‘demonstratie’, joden voor transport uit Nijmegen. De vrijheid van demonstratie is voor ingebeelde reddertjes blijkbaar een recht op treiteren, lastigvallen, intimidatie en terreur, totdat hun wil wet is geworden. Het geroemde recht op demonstratievrijheid is voor velen daarmee verworden tot een recht op demonstratiedwang.
Het is daarom tijd om terug te gaan naar de essentie van de vrijheid van demonstratie. Dat is het recht om in vrijheid en publiek je mening te mogen ventileren en is primair bedoeld om de burger te beschermen tegen een almachtige overheid. Het moet samen met de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid voorkomen dat machthebbers onwelgevallige meningen kunnen onderdrukken. Het is daarmee een belangrijk onderdeel van de burgerlijke vrijheden, maar het is geen vrijbrief om andere burgers lastig te vallen en te intimideren, totdat ze een dictaat van een activistische achterhoede accepteren. Er is geen recht op lastigvallen, geen recht op hinderen, geen recht om een sinterklaasoptocht bij te wonen of te verstoren, geen recht om tijdens een concert van Lenny Kuhr het podium te bestormen. Er is ook geen recht op publiek voor een boodschap, en er is bovenal geen recht op intimidatie en dwang.
Voor besluiten hebben we in dit land democratische processen, je mening laten horen is daar een onderdeel van, een mening afdwingen niet. De huidige interpretatie van de demonstratievrijheid leidt, in handen van agressieve actievoerders met een Messiasmanie, tot een dictatuur van grote bekken. Hierbij worden burgers, zonder een abonnement op de tafel van OP1 of een vaste columnist in een van de grachtenblaadjes, voortdurend beperkt in hun vrijheid, onder de dekmantel van de vrijheid van demonstratie.
Er gaan daarom logischerwijs in de Tweede Kamer al langer stemmen op om bijvoorbeeld rond abortusklinieken maatregelen te nemen. Klaas Dijkhoff opperde al eens demonstraties bij een sinterklaasintocht te verbieden. Helaas heeft deze stoere taal, een terugkerend thema in Den Haag, tot nu toe geen effect gehad. Het nieuwe kabinet en de nieuwe verhoudingen in de Kamer zijn echter een uitgelezen moment om een halt toe te roepen aan demonstratiedwang en de onevenredige rechten die daarmee toegekend worden aan dwingelandij van intimiderende actiegroepjes.
Moet daarom de Grondwet veranderd worden, een lastig en lang traject? Nee hoor, nergens in de Grondwet staat dat demonstraties altijd dicht bij het doel dienen plaats te vinden en er worden zelfs in de Grondwet al drie redenen genoemd om demonstraties te beperken. De Kamer moet daarom de wet op openbare manifestaties aanpassen. Hierbij moeten in ieder geval activisten worden geweerd uit de buurt van kwetsbare groepen zoals kinderen. Blokkades en lastigvallen van andere burgers, zoals verstoren van concerten, sportwedstrijden en manifestaties, en blokkades van het verkeer moeten nadrukkelijker verboden worden. Demonstraties in de nabijheid van bestuurders en politici zijn en blijven natuurlijk nodig en mogelijk om een democratische mening gehoord te krijgen. Voor al uw andere boze uitingen is er in iedere gemeente een veldje waarop u naar hartenlust kunt schelden en elkaar kunt bevestigen in uw gelijk.
