| Omschrijving: | De legende verhaalt over de bisschop Spiridon van Kos en over bisschop Nicolaas. In deze verhalen komt Nicolaas er niet goed van af. Hij kijkt neer op de eenvoudige bisschop en voelt zich ver boven hem verheven. Beide worden ze door Keizer Constantijn uitgenodigd voor het Concilie van Nicea alwaar gesproken zal worden over de Godheid van Jezus. Onderweg komen ze elkaar tegen in de herberg en omdat Nicolaas aangeeft dat hij niet wil dat zo’n eenvoudige boer als Spiridon gaat spreken op het belangrijke Concilie besluit de secretaris van Nicolaas tot het doden van de ezels van Spiridon en zijn secretaris. Spiridon is verontwaardigd over een dergelijke daad, de zwarte en de grijze ezel zijn onthoofd. Op aandringen van zijn secretaris verricht Spiridon een wonder en wekt de ezels tot leven. Echter de hoofden van de ezels zijn verwisseld zodat voor iedereen duidelijk is, dat er iets gebeurd is. Op het Concilie spreekt Spiridon de aanwezigen toe en hij krijgt een daverend applaus voor zijn toespraak. Nicolaas voor wie beleefdheidshalve geklapt was na zijn toespraak was hier zo woedend over dat hij Spiridon op zijn wang sloeg. (In andere verhalen is het Arius die de klap krijgt omdat deze de ketterse leer, het Arianisme, aanhangt dat Jezus niet ook God zelf zou zijn.) Deze en nog andere gebeurtenissen herinneren de mensen van Kos zich tot op de dag van vandaag. Vandaar dat zij niet op 6 december het feest van Sint Nicolaas vieren, maar het zien als een gewone dag.
|
| Kenmerken: | |